De oorsprong van de herauten
|
"Wat is nou eigenlijk een heraut?" |
Heraut Beyeren, ofwel Claes Heynenzoon
Een heraut was in de Europese middeleeuwen een functionaris die, gekleed in een tabberd, een gewaad
versierd met het wapen van zijn meester, als boodschapper en ceremoniemeester dienst deed.
Herauten waren onschendbaar. De kennis van de heraldiek, die de herauten bij het organiseren van toernooien opdeden, maakte hen tot de autoriteiten op het gebied van heraldiek en etiquette.
Ook nu nog zijn er herauten in functie. In Engeland en Schotland treden zij op bij grote plechtigheden en zij zijn betrokken bij het ontwerpen en toekennen van wapenschilden.
Herauten zijn personen die officiële verklaringen doen voor het hof, gasten aankondigen en precies weten wat de status van iedere edelman is. Om dat goed te kunnen, moet hij de wapens kennen van adellijke families en bekend zijn met de wapenfeiten van ridders. Ook aan het Hollandse hof was er zo’n heraut.
Zijn eigenlijke naam was Claes Heynenzoon, maar iedereen noemde hem Heraut Beyeren. Deze heraut was een imponerende figuur, zo valt te zien op een afbeelding die van hem bewaard is.
Hij stond waarschijnlijk zijn mannetje, als het erop aankwam.
In elk geval was hij bedreven met de pen. Hij schreef kronieken die hem goed te pas konden komen bij zijn werk vanwege de heldhaftige gebeurtenissen die erin beschreven waren. Ook had deze heraut enkele wapenboeken, en hij maakte lofredes op overleden ridders waarin hij hun roemruchte heldendaden opsomde.
Bij het horen hiervan zal graaf Albrecht genoten hebben, maar zich misschien ook hebben afgevraagd of hij zelf wel zo’n held was. En dat is precies wat de heraut wilde: de levenden een spiegel voorhouden door te vertellen over de helden van vroeger.
In de 12e en 13e eeuw was de heraut een betrekkelijk onbetekenende dienstman op het slag- en toernooiveld, maar in de loop van de 14e en 15e eeuw was hij uitgegroeid tot ceremoniemeester en hoeder van ridderlijke eer en taakbesef. De bekendste Middelnederlandse heraut is de heraut Gelre, auteur van o.a. het Wapenboek Gelre.
Let op: Spelling van 1858 - een krijgsgezant, een wapenbode, een bode of aankondiger van gewigtige gebeurtenissen. Insgelijks werd de voornaamste van de achtentwintig herauten in Frankrijk, die de wapenen der edellieden moesten onderzoeken, wapenkoning genoemd.
versierd met het wapen van zijn meester, als boodschapper en ceremoniemeester dienst deed.
Herauten waren onschendbaar. De kennis van de heraldiek, die de herauten bij het organiseren van toernooien opdeden, maakte hen tot de autoriteiten op het gebied van heraldiek en etiquette.
Ook nu nog zijn er herauten in functie. In Engeland en Schotland treden zij op bij grote plechtigheden en zij zijn betrokken bij het ontwerpen en toekennen van wapenschilden.
Herauten zijn personen die officiële verklaringen doen voor het hof, gasten aankondigen en precies weten wat de status van iedere edelman is. Om dat goed te kunnen, moet hij de wapens kennen van adellijke families en bekend zijn met de wapenfeiten van ridders. Ook aan het Hollandse hof was er zo’n heraut.
Zijn eigenlijke naam was Claes Heynenzoon, maar iedereen noemde hem Heraut Beyeren. Deze heraut was een imponerende figuur, zo valt te zien op een afbeelding die van hem bewaard is.
Hij stond waarschijnlijk zijn mannetje, als het erop aankwam.
In elk geval was hij bedreven met de pen. Hij schreef kronieken die hem goed te pas konden komen bij zijn werk vanwege de heldhaftige gebeurtenissen die erin beschreven waren. Ook had deze heraut enkele wapenboeken, en hij maakte lofredes op overleden ridders waarin hij hun roemruchte heldendaden opsomde.
Bij het horen hiervan zal graaf Albrecht genoten hebben, maar zich misschien ook hebben afgevraagd of hij zelf wel zo’n held was. En dat is precies wat de heraut wilde: de levenden een spiegel voorhouden door te vertellen over de helden van vroeger.
In de 12e en 13e eeuw was de heraut een betrekkelijk onbetekenende dienstman op het slag- en toernooiveld, maar in de loop van de 14e en 15e eeuw was hij uitgegroeid tot ceremoniemeester en hoeder van ridderlijke eer en taakbesef. De bekendste Middelnederlandse heraut is de heraut Gelre, auteur van o.a. het Wapenboek Gelre.
Let op: Spelling van 1858 - een krijgsgezant, een wapenbode, een bode of aankondiger van gewigtige gebeurtenissen. Insgelijks werd de voornaamste van de achtentwintig herauten in Frankrijk, die de wapenen der edellieden moesten onderzoeken, wapenkoning genoemd.
